مدل سازی ظرفیت کشش و مدیریت آثار تاریخی در نواحی گردشگری، مطالعه موردی : معبد آناهیتای شهر کنگاور

مکان های گردشگری همواره نیازمند یک برنامه کلی و جامع است که با ظرفیت های کشش ناحیه گردشگری و میزان بازدید کننده سازگار باشد. مقاله حاضر سیستم مدل سازی ظرفیت کششی را تدوین و تبیین می کند که به مدیران نواحی گردشگری این امکان را می هد تا برآوردهای کمی را که از شرایط یک ناحیه گردشگری بدست می آید با استانداردهای ظرفیت کشش تطبیق دهند. این مقاله مدل مدیریت سازگار آثار تاریخی را جهت تعیین وضع موجود سایت معبد آناهیتا، ناحیه گردشگری به لحاظ شرایط فیزیکی-اجتماعی موجود در آن و انطباق آن بر ظرفیت های کشش فیزیکی و اجتماعی است را تدوین و به کار می گیرد. به دنبال چنین نتایجی، همچنین مدیر نیازمند آگاهی از میزان ظرفیت کشش ناحیه گردشگری است که برای تعیین میزان ظرفیت کشش ناحیه گردشگری نیز از مدلهای ظرفیت کشش فیزیکی، ظرفیت کشش واقعی و ظرفیت کشش موثر در نمونه مورد مطالعه استفاده شده است. روش آزمون وزن دهی چند ویژگی ظرفیت نیز جهت انتخاب بهترین عمل مدیریتی، برای دست یابی به سازگاری با استانداردهای موجود در ظرفیت کشش معرفی می کند. مدل AMM خطاهای ایجاد شده ای که ممکن است توسط یک مدیر در تعیین وضعیت ناحیه گردشگری رخ دهد را از طریق بکارگیری قانون بیز به حداقل می رساند. در روش MASTEC از حدود قابل قبول تغییرات و مدیریت اثر بازدیدکنندگان همچنین تصمیم سازی چند ویژگی، برای انتخاب بهترین عمل مدیریتی و حداکثرسازی عملکرد مورد انتظار مدیر در سایت معبد آناهیتا استفاده شده است. این در حالی است که عوامل بسیاری توانایی نواحی گردشگری را جهت بکارگیری سیستم مدل سازی ظرفیت کشش محدود می کند. استفاده از ابزارهای خاص حمایتی در کاربرد سیستم مدل سازی می تواند برخی از این قبیل محدودیت ها را رفع کند.